Cenab-ı Allah Hud Suresi’nde buyuruyor ki; “Andolsun, Biz insana tarafımızdan bir rahmet tattırıp sonra bunu kendisinden çekip-alsak," önce bir rahmet, mesela bolluk veriyor, zenginlik, sağlık, sıhhat, veriyor.

Fakat “sonra bunu kendisinden çekip-alsak,” imtihan için, “kuşkusuz o, (artık) umudunu kesmiş bir nankördür.” Allah’a isyan ediyor, niye böyle oldu, neden ben... Kim verdi onu sana? Allah verdi. Kim alıyor? Allah alıyor. O zaman sorun ne? İnşaAllah.

“Ve andolsun, kendisine dokunan bir sıkıntıdan sonra, ona bir nimet taddırsak, bu sefer de kuşkusuz; "Kötülükler benden gitti" der. Çünkü o, şımarıktır, böbürlenendir.” Kişi iyileştiğinde bunu kendisinin başardığını düşünüyor. Mesela kanser oluyor. En iyi hastaneye gittim diyor. Muazzam tedavi uyguladım diyor. Şu şu otlardan yedim diyor, falan ilaçları aldım diyor. İlaçların etkisiyle hastalık gitti diyor. Oysa senden hastalığı Allah götürdü. Ve sen şımarıyor, böbürleniyorsun. Allah’a hamd edeceğine, tabi bu bilimin başarısı diyor. Bilimi kim yaratıyor? O ilaçları kim yaratıyor? İnşaAllah.

Allah zorluk anlarını kullarının katındaki derecelerini yükseltebilecekeri vesileler olarak özel yaratıyor. Her zorluğun ardından da kolaylık vaad ediyor. Zorluk anlarında da, zorluklar giderilince de Allah'a hamd etmeyi unutmayalım. Hastalığı yaratan ve şifasını verenin de Allah olduğunu asla aklımızda çıkarmayalım. İnşaAllah.